در نگاه اول، شاید تصویر بالا شبیه به یک اثر هنری باشد که توسط جکسون پولاک و مارک راتکو طراحی شده است. اما حقیقت، بسیار ترسناکتر و نگرانکنندهتر است. این تصویر یک اثر هنری نیست؛ این تصویری هوایی از منطقهای در نزدیکی اورورو در بولیوی است.
این تصویر و تصاویر بعدی، در روزهای اخیر ثبت شده و وضعیت نگرانکنندهی دریاچهی اورو اورو (Uru Uru)، با طول ۱۳ مایل (۲۱ کیلومتر)، را نمایش میدهند. بسیاری از روزنامهها و وبسایتها، بهدلیل شرایط فعلی این دریاچهی، آن را “سطل زبالهی طبیعی” نامیدهاند. بطریهای پلاستیکی، تنها چیزی نیست که دریاچهی اورو اورو را تهدید میکند، بلکه فاضلاب شهر اورورو و پسماندهای شرکتهای معدنی منطقه نیز باعث ایجاد مشکلات بزرگی برای این دریاچه شده است.
دریاچهی اورو اورو، تنها چند دهه عمر دارد و در سال ۱۹۶۰ و پس از انحراف رودخانه دساگوادرو (Desaguadero) به وجود آمد. به گزارش آژانس خبری اسپانیایی EFE این دریاچه، زیستگاه گونههای مختلفی از پرندگان، از جمله حدود ۱۲۰ هزار فلامینگو میباشد. اوروها (گروهی از بومیها که در منطقهای بین پرو و بولیوی زندگی میکنند) از گیاهها و ماهیهای این دریاچه به عنوان منبع غذایی استفاده میکنند.
برخی از زبالههایی که این دریاچه را آلوده کردهاند شامل اسباب بازی، کفش، پوشک، هزاران بطری یکبار مصرف، کارتن و لاشهی حیوانات میشود. با وجود اینکه بسیاری از این زبالهها بر روی دریاچه قابل مشاهدهاند، بخش زیادی از آنها در زیر شنها قرار گرفته و در طول زمان، به مواد سیاه تهوعآوری تبدیل شدهاند.
یکی از بزرگترین مشکلات دریاچهی اورو اورو، رودخانهی تاگاراته (Tagarate) است که این دریاچه را به شهر اورورو متصل میکند. فعالان محیط زیست بر این باورند که این رودخانه، پلاستیکها را از شهری که بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارد، به دریاچهی اورو اورو منتقل میکند.
این دریاچه، بهدلیل فعالیت معدنهای اطراف، حاوی مقادیر زیادی از فلزات سنگین مانند کادمیم، روی، آرسنیک، سرب و جیوه میباشد. همچنین این دریاچه، خانهی لیتیم و فلزات گرانبهای بسیاری است. ساکنان محلی گزارش دادهاند که این آلودگی باعث شده تا اندازهی ماهیها و همچنین قسمتهایی از دریاچه که از آن برای ماهیگیری استفاده میشود، تحت تاثیر قرار بگیرد.
لیمبرت سانچز، مدیر ارتباطات CEPA، اعلام کرده که سطح آب این دریاچه در ۱۰ سال گذشته کاهش یافته است. او در ادامه گفت:
ما از تمام نهادهای مربوطه درخواست میکنیم تا به کمک این دریاچه بیایند. اگر اقدامی انجام نشود، تنها تا ۵ سال دیگر، این دریاچه را بهطور کلی از دست خواهیم داد.
داوید چوکه، شهردار اورورو تایید کرد که این شهر، میزبان رویدادی برای پالایش قسمتهای آلودهشدهی دریاچهی اورو اورو و رودخانهی تاگارته خواهد بود. چوکه همنچنین اعلام کرد که این شهر باید سطح آگاهی مردم را بیشتر کرده و آنها را از آلودهکردن این دریاچه، باز دارد.
دولت بولیوی، بیشترین زبالهی رودخانهی تاگارته را مربوط به بطریهای پلاستیکی دانسته است. دولت در نظر دارد تا این منطقه را مورد ارزیابی قرار داده و بودجهای را برای ساخت کارخانهی بازیافت زباله، تخصیص دهد.
مسئولین دفتر شهرداری اورورو اعلام کردهاند که به ۵۰۰ نیروی کار، چندین کامیون حمل بار و یک بیل مکانیکی برای پاکسازی ۲۴ آکر (حدود ۴۰۴۷ متر مربع) از اطراف این دریاچه نیاز دارند. این تنها قسمت کوچکی از ۶۰۰ آکر آلودهشده است. میزان آلودگی این دریاچه به قدری زیاد است که مسئولین، این اقدام را در پاسخ به آلودگیهای ایجادشده در ۸ تا ۱۰ ماه اخیر به حساب میآورند. این پاکسازی کوچک، زبالههای درون دریاچه را شامل نمیشود.
این اقدام مسئولین، شروع خوبی برای پاکسازی دریاچه اورو اورو است اما تاثیر زیادی بر آن ندارد. دولت و مسئولین شهر اورورو، هنوز در مورد برنامهی خود برای جمعآوری زبالهها و جلوگیری از آلودگی دریاچهی اورو اورو و رودخانهی تاگارته، صحبتی نکردهاند. پاکسازی این دریاچه، که برای حیوانات و انسانهایی که در آن منطقه زندگی میکنند از اهمیت زیادی برخوردار است، به اقدامات جدیتری نیاز دارد.
وضعیت این دریاچه به ما یادآوری میکند که نتیجهی تصمیمات اشتباه ما در مورد طبیعت، چه آسیب بزرگی به آن وارد میکند. آلودگی دریاچهی اورو اورو نه تنها بر طبیعت، بلکه بر زندگی بسیاری از مردم بولیوی تاثیر بزرگی خواهد داشت.
اوایل این هفته، سازمان ملل گزارشی را ارائه داد که در آن به تاثیر مستقیم چرخهی عمر پلاستیکها، بر سلامت انسانها اشاره میکند. گروههای اقتصادی و اجتماعی آسیبپذیر از جمله زنها، کودکان، فقرا، مهاجرها و بومیها بیشترین آسیب را از این موضوع میبینند. برای حفظ سلامت محیط زیست، تولید محصولات پلاستیکی یکبار مصرف باید متوقف شده و تمام کشورها باید در پاکسازی مناطق آلوده به یکدیگر کمک کنند.
منبع: Gizmodo
نظرات