نقد و بررسی پلی استیشن ۵

همیشه تفاوت گرافیکی در نسل‌‌ جدید کنسول‌ها واضح و آشکار بوده و معیار “نسل بعدی” بودن، تعداد پیکسل‌ ها و چند‌ضلعی‌ها بوده است. زمانی که از NES به سوپر نینتندو کوچ کردیم، تفاوت نسخه ۸ بیتی و ۱۶بیتی سوپر ماریو به سادگی قابل تشخیص بود. درست مانند زمانی که بازی‌ها با ورود به دنیای‌های سه‌بعدی و پشتیبانی از گرافیک HD تکامل یافتند، اما در پلی استیشن ۵ همه چیز به این سادگی نیست.

درست است که بازی‌ها روی پلی استیشن ۵ بهتر به نظر می‌رسند، به خصوص اگر از تلویزیون‌هایی استفاده کنید که از ویژگی‌هایی مانند رزولوشن HDR ،۴K و نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه پشتیبانی می‌کنند اما در مقایسه با نسل‌های قبل این جهش گرافیکی قابل مشاهده نیست. در عوض اصلی‌ترین تغییر در این نسل چگونگی حس‌کردن بازی‌هاست. بازی‌ها‌ی نسل جدید روان‌تر اجرا شده، سریع‌تر بارگذاری می‌شوند و به کمک کنترلر جدید پلی استیشن و ماشه‌های تطبیق‌پذیر و بازخورد لمسی آن، شما را هرچه بیشتر در دنیای خود غرق می‌کنند. این عناصر به خودی خود پیشرفت قابل قبولی نسبت به پلی استیشن ۴ محسوب می‌شوند اما وقتی تمام آن‌ها را در کنار هم قرار دهیم، تجربه‌ نسل بعدی واقعی را به ارمغان می‌آورند.

کنسولی بزرگ و کنترلری شگفت انگیز

اولین نکته که در مورد طراحی این کنسول جلب توجه می‌کند، اندازه آن است. پلی استیشن ۵ نه تنها کنسول بزرگیست، بلکه یکی از بزرگترین کنسول‌های تاریخ است. ارتفاع این کنسول ۳۹۰ میلی‌متر (۱۵٫۴ اینچ)، عمق  آن ۲۶۰میلی‌متر (۱۰٫۲۴ اینچ) و عرض آن ۱۰۴ میلی‌متر (۴٫۰۹ اینچ) است. از این رو بهتر است که قبل از خرید کنسول به فکر جای مناسبی برای آن باشید.

با این حال، مسئله اندازه کنسول نیست. در حالی که بسیاری از گجت‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با دکوراسیون خانه ادغام شوند، پلی استیشن ۵ دقیقا مسیر برعکس را در پیش گرفته است. ظاهر این کنسول، با دو پنل بزرگ و سفید رنگش که از محتوای مشکی و براق بینشان محافظت می‌کنند، به یک صدف رباتی شبیه است. دو مدل پلی استیشن ۵ با ظاهر نه چندان متفاوت برای خرید در اختیار کاربران قرار دارد. مدل استاندارد ۴۹۹ دلاری که دارای درایو دیسک است و ظاهری نامتقارن دارد، و مدل دیجیتال ۳۹۹ دلاری که فاقد درایو دیسک است و در نتیجه یکدست‌تر است.

نسخه استاندارد (سمت چپ) و نسخه دیجیتال (سمت راست)

استفاده از کنسول چه به صورت افقی و چه عمودی، با استفاده از پایه‌ای که درون جعبه دستگاه قرار دارد، امکان‌پذیر است. این پایه برخلاف ظاهرش به شدت مقاوم طراحی شده است. همچنین قسمت میانی کنسول در مواجه با اثر انگشت و گرد و غبار مانند آهن‌ربا عمل می‌کند اما خوشبختانه پنل‌های سفید رنگ دستگاه قابل جداشدن است و می‌توانید داخل دستگاه را به راحتی تمیز کنید. علاوه بر این، با جدا کردن این پنل‌ها به شیار ارتقای SSD دسترسی پیدا می‌کنید؛ هر چند که سونی اعلام کرده است که فعلا ارتقای SSD امکان‌پذیر نیست. وضعیت حافظه کنسول کمی مبهم به نظر می‌رسد با این حال قابلیت اجرای بازی‌های پلی استیشن ۴ از روی هارد اکسترنال وجود دارد. (حافظه دستگاه، ۸۲۵ گیگابایت است که ۶۶۷ گیگابایت آن قابل استفاده است و بقیه آن در اختیار سیستم عامل می‌باشد).

یکی از نقاط قوت پلی ‌استیشن ۵ بی‌صدا بودن آن است. این ویژگی پیشرفت بزرگی نسبت به  پلی استیشن ۴ است که هنگام اجرای بازی‌ها صدای موتور جت می‌داد. البته پلی استیشن ۵ به تازگی عرضه شده و امکان دارد با گذشت زمان، صدای بیشتری تولید کند. این کنسول دارای سه درگاه USB-A (دو درگاه در عقب و یک درگاه در جلوی دستگاه)، یک درگاه USB-C در جلو و یک درگاه اترنت و یک درگاه HDMI 2.1 در عقب دستگاه است.

با وجود طراحی قابل توجه کنسول، جذاب‌ترین قسمت آن خود دستگاه نیست بلکه کنترلر آن است. این اولین بازطراحی کنترلر‌ی پلی استیشن از زمان اضافه کردن آنالوگ‌ها به آن است. این کنترلر جدید که دوال سنس نام دارد در مقایسه با دوال‌شاک کمی سنگین‌تر و بزرگتر به نظر می‌رسد اما به همان اندازه آشنا و راحت است. بدنه دوال سنس دو رنگ طراحی شده و ظاهر کلی آن شبیه کنترلر‌ پلی استیشن ۴ است و فقط صفحه لمسی و دکمه‌های ماشه‌ای بالای آن کمی بزرگتر ساخته شده‌اند.

نمای کلی دوال سنس، کنترلر پلی استیشن ۵ شبیه کنترلر پلی استیشن ۴ است.

دکمه خانه که قبلا بین دو آنالوگ قرارداشت به شکل لوگوی پلی استیشن روی کنترلر حک شده است. هرچند که این کار باعث جذاب‌تر شدن آن شده، اما گاهی اوقات باید به کنترلر نگاه کنید تا جای این دکمه را پیدا کنید. کنترلر از طریق کابل USB-C شارژ می‌شود و چیزی بین ۶ الی ۷ ساعت شارژ نگه می‌دارد که تقریبا مشابه کنترلر پلی استیشن ۴ است. این کنترلر نیز به اندازه کنترلر پلی استیشن ۴ نیاز به شارژ دارد اما کیفیت آن بسیار بیشتر از دوال‌شاک است.

با این حال، تغییرات اصلی درون کنترلر ایجاد شده است. دوال سنس مجهز به ماشه‌های تطبیق‌پذیری شده است که با توجه به کاری که در بازی انجام می‌دهید، مقاومت مختلفی را از خود نشان می‌دهند. همچنین این کنترلر از ویژگی بازخورد لمسی بهره می‌برد که لرزش‌های ظریف‌تری را ایجاد می‌کند تا درک بهتری را از آنچه در بازی اتفاق می‌افتد، داشته باشید. شاید این مورد کمی غیرواقعی به نظر بیاید و یادآور تکنولوژی‌های ناموفقی مانند لرزش HD در نینتندو سوییچ باشد، اما خوشبختانه پلی استیشن ۵ بازی‌هایی دارد که برای نشان دادن ویژگی‌های دوال سنس ساخته شده‌اند.

بازی‌هایی که حسشان می‌کنید

لاین‌آپ بازی‌های روز عرضه پلی‌استیشن ۵ فوق‌العاده است. به‌خصوص زمانی که پشتیبانی از نسل قبل و سرویس پلی‌استیشن پلاس کالکشن را نیز به آن اضافه کنیم. بازی‌هایی مانند Demon’s Souls ،Assassin’s Creed Valhalla ،Devil May Cry 5: Special Edition ،Spider-Man: Miles Morales و البته بازی Astro’s Playroom از جمله این بازی‌هاست.

بازی Astro’s Playroom که به صورت پیش فرض روی پلی استیشن ۵ نصب شده است، عنوانی در سبک پلتفرمر سه بعدی است و بیشتر شبیه بازی‌هایی است که برای کنسول‌های نینتندو عرضه می‌شود. این بازی به گونه‌ای طراحی شده که مشخصا قابلیت‌های بی‌شمار کنترلر دوال سنس را به نمایش بگذارد.

بازخورد لمسی کنترلر از همان ابتدای بازی قابل حس است. زمانی که شخصیت بازی را حرکت می‌دهید، دو سمت کنترلر به طور متناوب به لرزش در می‌آید تا قدم زدن شخصیت را در دستانتان حس کنید. این قابلیت جالبیست اما وقتی روی سطوح مختلف حرکت می‌کنید ویژگی‌های جالب‌تری نمایان می‌شود. توضیح دادن آن کار سختی است اما هنگام راه رفتن روی شن، دانه دانه بودن آن را حس می‌کنید و یا وقتی داخل آب شیرجه می‌زنید به طور عجیبی ضربه وارد شده  قابل حس است. بارش تگرگ حس سنگین‌تری نسبت به بارش باران دارد و به طور کلی این ویژگی شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

بازی Astro’s Playroom که به خوبی ویژگی‌های کنترلر پلی استیشن ۵ را نشان می‌دهد.

این عناصر نحوه اجرای این بازی را تغییر نمی‌دهند اما سطح جدیدی از بازخورد را به وجود می‌آورند که شما را هرچه بیشتر در بازی غوطه‌ور می‌کند. قابلیت بازخورد لمسی هنگامی که با صدای تولید شده از اسپیکر داخل کنترلر همراه می‌شود، احساس طبیعی‌تری را به شما منتقل می‌کند. شما می‌توانید با چشمان بسته تشخیص بدهید که چه موقع باران می‌بارد یا چه موقع باد می‌وزد و یا چه زمان یک ماشین پرنده از بالای سرتان عبور می‌کند.

همین مورد برای ماشه‌های تطبیق‌پذیر نیز صدق می‌کند. اکثر مواقع دکمه‌های ماشه‌ای دوال سنس مانند کنترلر‌های قبلی پلی استیشن عمل می‌کنند. اما در مواقع مشخصی عملکردشان تغییر می‌کند. برای مثال زمانی که در بازی از تیر و کمان استفاده می‌کنید دکمه‌ها شروع به مقاومت می‌کنند.

مثال دیگر مرحله‌ای است که باید در آن دو دست رباتی را کنترل کنید و با یک دست اهرم را بکشید و با دست دیگر یک اسباب بازی کپسول شکل را نابود کنید. برای این کار شما باید مقداری فشار به دکمه‌ها وارد کنید تا اهرم پایین برود و دوباره همین کار را تکرار کنید تا اسباب بازی نابود شود. ممکن است این موارد جزئی به نظر برسند اما باعث می‌شوند که کارهای معمولی در بازی احساس رضایت‌بخشی به شما بدهد.

کنترلر دوال سنس کمک می‌کند که یک پلتفرمر ساده مانند Astro’s Playroom تبدیل به اثری خارق‌العاده شود. ویژگی‌های این کنترلر باعث می‌شود تا برای کشف حس‌های جدید مکان‌های مختلف بازی را زیر و رو کنید. البته که یک بازی به تنهایی دلیل موفق بودن کنترلر نیست چرا که وی اسپورتس نیز با وجود موفق بودن، نتوانست بازی‌های حرکتی را وارد دوران جدیدی کند. بااین حال دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد دوال سنس به محبوبیت بالایی دست پیدا خواهد کرد.

اولین نکته تغییرپذیر بودن کنترلر است. سازندگان نیازی به تغییر اساسی در بازی‌های خود برای پشتیبانی از قابلیت‌های دوال سنس ندارند و حتی در زمان عرضه پلی استیشن ۵، سازندگان بسیاری از قابلیت‌های این کنترلر استفاده کرده‌اند. بازی Bugsnax که در روز عرضه پلی استیشن ۵ به صورت رایگان برای کاربران سرویس پلی استیشن پلاس قابل دسترس است، یکی از این بازی‌هاست. بازیکنان در این بازی باید در جزیره‌ای رنگارنگ پس از پیدا کردن حشرات کوچکی که در اصل غذا هستند، از آن‌ها عکس بگیرند. زمانی که این‌کار را می‌کنید دکمه R2 کنترلر مانند شاتر دوربین‌های قدیمی عمل می‌کند. همچنین به لطف بازخورد لمسی، حس لرزش هنگام رعد و برق و یا پریدن داخل آب به خوبی به بازیکن منتقل می‌شود. بازی Pathless که در روز عرضه پلی استیشن ۵ منتشر شده است نیز از قابلیت‌های این کنترلر بهره می‌برد.

با این حال هیچ کدام از این بازی‌ها به اندازه Astro’s Playroom چشمگیر نیستند اما پتانسیل آنچه که با پشتیبانی سازندگان می‌تواند اتفاق بیافتد را نشان می‌دهند. علاوه بر این بسیاری از بازی‌های بزرگ مانند Fortnite و NBA 2K قول استفاده از قابلیت‌های دوال سنس را داده‌اند.

قابلیت رهگیری پرتو در بازی Spider-Man

همچنین پلی استیشن ۵ از نظر سخت افزاری کنسول قدرتمندتری نسبت به پلی‌استیشن ۴ است و این قدرت در چندبخش خودنمایی می‌کند. اولین بخش گرافیک بازی‌هاست. اگر تلویزیون مناسبی داشته باشید، پلی استیشن ۵ قابلیت اجرای بازی‌ها با کیفیت ۴K HDR، نرخ فریم ۱۲۰ فریم بر ثانیه و نرخ تازه‌سازی متغیر را دارد. بعضی از بازی‌ها نیز از قابلیت رهگیری پرتو این کنسول برای نورپردازی واقعی‌تر استفاده می‌کنند. بازی Spider-Man: Miles Morales که زمان عرضه کنسول منتشر شده است یکی از این عناوین‌ است. داستان این بازی در شهر نیویورک و در فصل زمستان اتفاق می‌افتد و  شما می‌توانید تفاوت در نحوه بازتاب نور خورشید از سطح جاده‌های یخ‌‌زده و آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای و انعکاس واقعی‌تر نور از چراغ‌ها، شیشه‌ها و چاله‌های آب را به وضوح مشاهده کنید.

بازی‌های پلی استیشن ۵ توانایی اجرا با نرخ فریم بالاتر را دارند و در بعضی از بازی‌ها شما می‌توانید بین گزینه‌های مختلف گرافیکی انتخاب کنید. برای مثال در بازی Spider-Man: Miles Morales باید از بین دو گزینه گرافیکی یکی را انتخاب کنید. حالت “عملکرد” بازی را با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌کند و حالت “وضوح” ویژگی رهگیری پرتو را فعال کرده و بازی را با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌کند. با این‌که رهگیری پرتو ویژگی جذابی است اما تاب‌خوردن بین آسمان‌خراش های نیویورک به صورت ۶۰ فریم حس و حال دیگری دارد. بازی Devil May Cry 5: Special Edition نیز از گزینه‌های مشابهی استفاده می‌کند. در  این بازی می‌توانید از قابلیت رهگیری پرتو استفاده کنید اما پس از این کار، بازی به شما اخطار می‌دهد که ممکن است نرخ فریم کاهش پیدا کند. همچنین شرکت سونی اعلام کرده که بعضی از بازی‌ها با نرخ ۱۲۰ فریم اجرا خواهند شد.

در کنار این ویژگی‌ها، تغییر اساسی دیگر در پلی استیشن ۵ سرعت لود شدن بازی‌هاست. این کنسول به آنچه سونی آن را ” SSD فوق سریع” می‌خواند، مجهز است و در نتیجه بازی‌ها با سرعتی بسیار بیشتر نسبت به پلی استیشن ۴ اجرا می‌شوند. برای مثال عنوان Spider-Man: Miles Morales که یک بازی میان‌نسلی محسوب می‌شود، تنها در ۱۷ ثانیه از منوی دستگاه وارد محیط بازی می‌شود در حالی که همین مورد در پلی استیشن ۴، یک دقیقه و ۲۷ ثانیه طول می‌کشد. سرعت اجرا‌ شدن بازی‌ها با هم متفاوت است اما به طور کلی بازی‌ها بر روی پلی استیشن ۵ سریع‌تر اجرا می‌شوند. جدول زیر به مقایسه سرعت اجرای بازی‌ها در کنسول‌های پلی استیشن ۵ و پلی استیشن ۴ پایه می‌پردازد.

این سرعت بالا مزیت دیگری را نیز به همراه دارد. پلی استیشن ۵ ویژگی جدیدی به نام “فعالیت‌ها” را معرفی کرده که به شما اجازه می‌دهد تا بازی را از مرحله دلخواه و مستقیما از منوی دستگاه اجرا کنید. برای مثال در بازی Spider-Man: Miles Morales می‌توانید تمام مراحل را در منوی دستگاه ببینید و از همان قسمت وارد مرحله مورد نظرتان شوید.  Astro’s Playroom نیز از چنین قابلیتی برخوردار است و شرکت اپیک گیمز نیز قول داده که این قابلیت را به بازی Fortnite اضافه کند تا بازیکنان بتوانند قبل از اجرای بازی و در منوی پلی استیشن ۵ نوع بازی خود را انتخاب کنند و به صورت مستقیم وارد آن شوند.

با انتخاب هر یک از این فعالیت‌ها می‌توانید مستقیما وارد مرحله مورد نظرتان شوید.

وقتی تمام این موارد را کنار هم قرار می‌دهید متوجه می‌شوید که زمان کمتری را صرف گشتن در منوی بازی و منتظر ماندن در صفحه لودینگ هدر داده‌اید. این مورد به‌خصوص در مواقعی که فرصت کمی برای بازی کردن دارید، کمکتان خواهد کرد. مثلا اگر بخواهید یکی از ماموریت‌های جانبی بازی Spider-Man: Miles Morales را تمام کنید، می‌توانید از منوی کنسول مستقیما وارد آن مرحله شوید.

از نظر سونی این سرعت بالا در طراحی بازی‌ها به شدت به سازندگان کمک خواهد کرد. برای مثال در بازی Ratchet and Clack: Rift Apart می‌توان در یک چشم به هم زدن، بین دنیاهای مختلف بازی سفر کرد. با این حال در نبود چنین بازی‌هایی این ادعاها در حد نظریه باقی می‌ماند (هر چند در بازی Astro’s Playroom سرعت ورود به مرحله‌ها به شدت بالاست).

همچنین پلی استیشن ۵ قادر است بازی‌‌های پلی استیشن ۴ را به راحتی اجرا کند، به‌خصوص اگر نسخه دیجیتال بازی‌ها را داشته باشد. برای این کار فقط باید وارد حساب کاربری خود شده و از قسمت کتابخانه، بازی مورد نظر را دانلود کنید. این بازی‌ها با برچسب پلی استیشن ۴ از بازی‌های پلی استیشن ۵ متمایز شده‌اند.

رابط کاربری؛ موثر و دلپسند

برخلاف مایکروسافت که ترجیح داد از رابط کاربری قبلی بر روی تمام کنسول‌های خود استفاده کند، سونی رابط کاربری پلی استیشن ۵  را از نو طراحی کرد. این رابط تغییر شگرفی به خود ندیده است اما نسبت به گذشته ساده‌تر و موثرتر نشان می‌دهد. در مقایسه با پلی استیشن ۴ که در آن تمام آیتم‌ها در یک قسمت قرار داشت، صفحه اصلی پلی استیشن ۵ دارای دو قسمت “بازی” و “رسانه” است. این صفحه آخرین بازی‌هایی که انجام داده‌اید را به ترتیب از سمت چپ به راست نمایش داده و در کنار آن‌ها فروشگاه پلی استیشن و کتابخانه قرار دارد. خوشبختانه این بار فروشگاه پلی استیشن با سیستم ادغام شده و دسترسی و گشت و گذار در آن سریع‌تر و راحت‌تر انجام می‌شود.

اما زمانی که بازی مورد نظر را انتخاب می‌کنید گزینه‌های بیشتری در اختیار شما قرار می‌گیرد. از این قسمت می‌توانید فعالیت‌های مربوط به بازی، که قبلا توضیحاتی در مورد آن داده شد، لیست تروفی‌ها، آخرین اخبار مربوط به بازی و استریم‌های یوتیوب و توییچ مرتبط با بازی را مشاهده و انتخاب کنید. احتمالا اکثر بازیکنان گزینه‌ی “اجرای بازی” را انتخاب می‌کنند اما در این قسمت قابلیت‌های مفیدی، به‌خصوص برای بازی‌های بزرگتر در اختیار کاربر قرار گرفته است.

گزینه‌ی راهنما بازی یکی از این قابلیت‌هاست. ممکن است زمانی که فعالیتی را انتخاب می‌کنید، در کنار آن علامت کمک قرار داشته باشد که با انتخاب آن ویدیوی کوتاهی برای راهنمایی شما در مرحله، پخش می‌شود. حتی می‌توانید در حالی که بازی می‌کنید، ویدیو را به صورت تصویر در تصویر پخش کنید. این ویدیوها در بازی Astro’s Playroom به خوبی به کمکتان می‌آید. با این حال گفته شده که بازی‌های بزرگتر استفاده بیشتر و کامل‌تری از این ویدیوها خواهند کرد. برای مثال سازندگان اعلام کرده‌اند که Demon’s Souls که بازی روز عرضه پلی استیشن ۵ است، حدود ۱۸۰ ویدیوی راهنما دارد.

صفحه اصلی پلی استیشن ۵

کاربرد دکمه پلی استیشن نیز دستخوش تغییراتی شده است. وقتی این دکمه را فشار می‌دهید در پایین صفحه منویی باز می‌شود که دسترسی سریع به برخی از امکانات سیستم را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. به کمک این منو می‌توانید اعلانات خود  را بررسی کنید، صدا را تنظیم کنید، وضعیت شارژ کنترلر و هدست خود را مشاهده کنید و یا به پخش ویدیو از سرویس‌های استریم بپردازید. همچنین قابلیت تعویض برنامه‌ها نیز وجود دارد اما متاسفانه این مورد مانند ویژگی “ادامه سریع” (Quick Resume) ایکس باکس، بازی‌ها را به حالت تعویق در نمی‎‌آورد و تنها لیست آخرین بازی‌ها و برنامه‌های اجرا شده را نمایش می‌دهد که با اجرای هرکدام از آن‌ها، برنامه در حال اجرا بسته می‌شود.

دکمه Share نیز دچار تغیراتی شده اما همانند قبل وظیفه عکس و فیلم گرفتن و اشتراک آن‌ها را به عهده دارد. با فشار دادن این دکمه منویی باز می‌شود که چند گزینه را پیش روی شما قرار می‌دهد. عکس گرفتن، ضبط ویدیو از گیم‌پلی دقایقی قبل و یا ضبط ویدیو از همان لحظه، از جمله این گزینه‌ها می‌باشد. همچنین می‌توانید عکس‌ها و ویدیوهای خود را بدون خارج شدن از بازی ویرایش کرده و یا به اشتراک بگذارید. این ویژگی فرایند اشتراک‌گذاری را به طور قابل توجهی سریع‌تر کرده است.

برخی قابلیت‌های به شدت کارآمد نیز در قسمت تنظیمات دستگاه قرار دارد. در قسمت تنظیمات بازی/برنامه می‌توانید از بین حالت‌های پیش‌فرض مختلف پلی استیشن ۵ یک یا چند مورد را انتخاب کنید. برای مثال می‌توانید درجه سختی تمام بازی‌ها را به صورت پیش‌فرض روی حالت آسان قرار دهید و یا بازی‌ها را به صورت پیش‌فرض روی حالت “عملکرد” یا “وضوح” بگذارید. و یا حتی می‌توانید تعیین کنید که کنترل دوربین بازی‌های اول شخص و یا سوم شخص به صورت عادی باشد یا برعکس. علاوه بر این می‌توانید زیرنویس بازی‌ها را فعال یا غیر فعال کنید. شاید این قابلیت مهمی به نظر نرسد اما به کمک آن نیازی نیست که در هر بازی وارد منوی تنظیمات شده و یکی یکی آن‌ها را تغییر دهید. کافیست فقط یکبار از قسمت منوی دستگاه این تنظیمات را انجام دهید تا خیالتان برای همیشه راحت باشد.

سخن پایانی

پلی استیشن ۵ کنسول فوق‌العاده‌ای است. از قابلیت‌های متعدد کنترلر دوال سنس گرفته تا سرعت بالای لود‌شدن بازی‌ها به لطف SSD فوق سریع کنسول، همگی فرصت خوبی در اختیار سازندگان قرار داده تا بالاخره بتوانند بازی‌ها را بدون محدودیت و آن‌طور که دوست دارند، بسازند. با این حال این تازه شروع ماجراست و باید منتظر ماند و دید که سازندگان چطور در آینده از این قابلیت‌ها استفاده می‌کنند.

همانطور که اشاره شد تغییرات گرافیکی نسل جدید به اندازه نسل‌های قبل به چشم نمی‌آیند. در عوض پلی استیشن ۵ یک سری تغییرات هر چند جزئی اما مهم را ایجاد کرده که در مقایسه با پلی استیشن ۴ تجربه بهتری را برایتان به ارمغان می‌آورد. شاید با دیدن تریلر و استریم بازی‌ها متوجه این تغییرات نشوید اما وقتی کنترلر‌ پلی استیشن ۵ را در دست بگیرید، “نسل بعدی” بودن آن برایتان آشکار می‌شود.