دنیل ام. تلپ، مهندس هوافضا که ادغام شرکت‌های لاکهید و مارتین ماریتا را برای تشکیل بزرگ‌ترین پیمانکار نظامی جهان آغاز کرد و سپس اولین مدیر اجرایی آن شد، در تاریخ پنجشنبه ۶ آذر (۲۶ نوامبر ۲۰۲۰) در خانه‌اش در ساراتوگا کالیفرنیا و در سن ۸۹ سالگی درگذشت. وی که پیشگام سیستم‌های هوافضا و موشک بود، به مقام مدیر اجرایی رسید و سپس ادغام دو شرکت لاکهید و مارتین ماریتا را آغاز کرد و شرکت ادغام‌شده با نام لاکهید مارتین تبدیل به بزرگ‌ترین شرکت پیمانکار نظامی جهان شد. مرگ وی توسط دخترش سوزان تلپ تأیید شد.
تصویر بالا متعلق به دنیل ام. تلپ در سال ۱۹۸۰ است. او در سنین کودکی علاقه زیادی به پرواز داشت و در حالی که شرکت‌های بزرگ صنایع دفاعی لاکهید و سپس لاکهید مارتین را اداره می‌کرد، با هواپیمای بدون موتور برای تفریح پرواز می‌کرد.
در زمان پایان یافتن جنگ سرد، آقای دنیل. ام تلپ در رأس شرکت لاکهید بود. لاکهید که مستقر در کالاباساس بود، به دنبال کاهش تقاضا به‌خاطر کاهش تنش‌های جهانی، درست مانند کمپانی مارتین ماریتا تحت هدایت نورمن آر. آگوستین، درگیر مشکلاتی به خاطر تقاضای کاهش یافته بود. این دو شرکت در نهایت با هم ادغام شدند و در سال ۱۹۹۵، باعث ایجاد یک صنعت دفاعی شدند. در سال ۲۰۱۹، فروش خالص لاکهید مارتین ۵۹٫۸ میلیارد دلار بود.
دانش و مهارت دنیل ام. تلپ به‌قدری بالا بود که شرکت لاکهید مسئولیت تعداد بیشتری از افراد را به عهده وی گذاشت
ماریلین هیوزون، رئیس اجرایی لاکهید مارتین، در بیانیه‌ای پس از مرگ آقای تلپ گفت:
ادغام برابری که او بین لاکهید و مارتین انجام داد، منجر به نوآوری‌ها و توانایی‌هایی شد که همچنان از ملت، متحدان و عالی‌ترین آرمان‌های ما محافظت می‌کند.
دنیل ام. تلپ به‌عنوان مدیر ارشد اجرایی در لاکهید و سپس در لاکهید مارتین، بر ساخت ماهواره‌های ارتباطی نظامی، ماهواره‌های اطلاعات عکس، تلسکوپ فضایی هابل و موارد دیگر نظارت داشت.
وی به‌عنوان مهندس شرکت لاکهید پیشگام سیستم‌های فضایی و فناوری موشکی بود. وی دانشمند اصلی اولین آزمایش‌های پرواز مجدد در کشور خود بود که برای تعیین چگونگی ساخت و پرتاب بهترین موشک هسته‌ای از طریق جو به فضا و سپس بازگشت آن به جو بدون تخریب انجام شد. وی همچنین بر روی سیستم‌های موشکی بالستیک پرتاب‌شده توسط زیردریایی و تولید کاشی‌های حرارتی برای محافظت از شاتل‌های فضایی کار کرد.
دیوید کلینگر، همکار دیرینه او در یک مصاحبه تلفنی گفت:
او دانش زیادی در مورد چگونگی جلوگیری از سوختن وسایل و وخیم شدن اوضاع داشت. او در ریاضیات و همچنین در جنبه عملی بسیار خوب بود که باعث می‌شد بتواند روی همه چیز کار کند و او به‌قدری خوب بود که شرکت مسئولیت تعداد بیشتری از افراد را به عهده وی گذاشت.
اشتیاق مادام‌العمر دنیل ام. تلپ به هواپیماها از همان دوران جوانی شروع شد
دنیل ام. تلپ در سال ۱۹۶۴ به‌عنوان مهندس لاکهید در این شرکت کار می‌کرد. وی دانشمند اصلی آزمایش‌های پرواز مجدد موشک‌های هسته‌ای بود و روی سیستم‌های موشک بالستیک زیردریایی کار می‌کرد.
دنیل ام. تلپ در ۲۰ نوامبر ۱۹۳۱ در فورست سیتی پا، در حدود ۲۵ مایلی شمال شرقی اسکرانتون، با جان و ماری تلپ متولد شد. پدرش به‌عنوان مسئول زغال‌سنگ و سپس به‌عنوان نجار کار می‌کرد. مادر وی که از کودکی از اروپای شرقی مهاجرت کرده بود، در یک شرکت نخ مشغول به کار بود. خانواده بعداً به سن دیگو نقل مکان کردند، جایی که پدرش به‌عنوان ماشین کار می‌کرد و دنیل در آنجا بزرگ شد.
اشتیاق مادام‌العمر دنیل ام. تلپ به هواپیماها از همان دوران جوانی شروع شد و وی به مدل‌های هواپیما علاقه زیادی داشت. او در خاطره‌ای که برای خانواده‌اش نوشت، به یاد آورد که چگونه اولین مدل هواپیمای خود را ساخت:
بدون شک مدل تمام‌شده خام بود، اما این یک مدل سه‌بعدی و قابل لمس بود که به‌عنوان یکی از هواپیماهای محبوب آن دوران شناخته می‌شد، و من می‌توانستم آن را روی بازوی خود نگه دارم و طوری حرکت کنم که انگار در حال پرواز است. یادم می‌آید ساعت‌ها به آن نگاه می‌کردم.
دنیل ام. تلپ در سن ۳۲ سالگی موفق به کسب جایزه لارنس بی. اسپری از موسسه آمریکایی هوانوردی و فضانوردی شد
وی در رشته مهندسی مکانیک و در دانشگاه کالیفرنیا برکلی تحصیل کرد و در سال ۱۹۵۴ فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۵۵ موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد شد. وی در آن سال به لاکهید پیوست. وی دانشمند اصلی X-17، یکی از اولین موشک‌های تحقیقاتی بود.
دانش و مهارت کار مهندس دنیل ام. تلپ در زمینه فن‌آوری ورود مجدد به فضا و ترمودینامیک، وی را در سن ۳۲ سالگی موفق به کسب جایزه لارنس بی. اسپری از موسسه آمریکایی هوانوردی و فضانوردی کرد. وی بعداً به عضویت آکادمی ملی مهندسی انتخاب شد.
دنیل ام. تلپ که در شرکت لاکهید دائماً در حال پیشرفت بود، در سال ۱۹۸۴ به‌عنوان رئیس‌جمهور و در سال ۱۹۸۹ به‌عنوان رئیس کل و رئیس اجرایی منصوب شد. این شرکت با مشکلاتی روبه‌رو بود و او به نوبه خود در زمینه حل این مشکلات کمک کرد. زمانی که قرارداد بزرگ ساخت F-22 که جدیدترین نسل هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی در آن زمان بود را به دست آورد، وی مسئولیت آن را بر عهده گرفت. این قرارداد به ۷۰ میلیارد دلار درآمد برای شرکت و شرکای آن تبدیل شد و بازگشت شرکت لاکهید به قدرت را تقویت کرد. رهبری او مورد توجه قرار گرفت.
نیویورک تایمز در سال ۱۹۹۱ در مورد او نوشت:
در طول چندین سال گذشته، در طول کشمکش‌های لاکهید، آقای تلپ آرامش و احساسات خود را کنترل کرده است. هرچند او ثابت کرد که مانند بی‌رحمانه‌ترین رهبر یک شرکت، سرسخت است.
آقای دنیل ام. تلپ در سال ۱۹۹۵ اولین رئیس کل و رئیس اجرایی لاکهید مارتین شد و به‌عنوان مدیر اجرایی فعالیت کرد. او به مدت نه ماه و تا سال ۱۹۹۸ به‌عنوان رئیس باقی ماند.
دنیل ام. تلپ (سمت چپ)، در سال ۱۹۹۷ با نورمن آر آگوستین که رئیس و مدیر اجرایی مارتین ماریتا بود، همکاری کرد و در سال ۱۹۹۵، دو شرکت لاکهید و مارتین ماریتا با هم ادغام شده و شرکت لاکهید مارتین تشکیل شد.
اشتیاق دنیل ام. تلپ برای پرواز تا سال‌های بزرگ‌سالی‌اش ادامه یافت
وی با مارگارت لوئیس در دانشگاه آشنا شد و در سال ۱۹۵۴ با او ازدواج کرد. این زوج دارای چهار دختر بودند و بعداً از هم جدا شدند. وی در سال ۱۹۷۰ با پاتریشیا باومگارتنر که یک روان‌درمانگر بود، آشنا شد و با او ازدواج کرد. آن‌ها تا زمان مرگ پاتریشیا باومگارتنر در سال ۲۰۰۵ در کنار هم بودند.
علاوه بر دخترش سوزان، سه دختر دیگرش، ترزا و ماری تلپ و پاتریشیا آکسلرود از او به یادگار مانده‌اند. همسر اول او که با او نزدیک بود دو دختر از ازدواج دومش با نام‌های کریس چت ول و آن بوزانژ به دنیا آورد. همچنین، هفت نوه و پنج نتیجه از وی به یادگار مانده‌اند.
اشتیاق آقای تلپ برای پرواز تا سال‌های بزرگ‌سالی‌اش ادامه یافت. زمانی که او با گلایدرهای بدون موتور به آسمان می‌رفت کاری را انجام می‌داد که نیاز به دانش عمیق باد و ترمودینامیک دارد. او با هواپیماهای کنترل‌شده رادیویی به اوایل دهه ۸۰ زندگی خود پرواز کرد و هواپیماهای نمونه‌ای که وی در کودکی ساخته بود، از جمله هواپیمایی ارزشمند که از دست داد، در خاطرات او باقی ماند.
او در خاطرات خانوادگی خود نوشت:
در یک روز گرم تابستان، گلایدر را پرتاب کردم و به نظر می‌رسید که برای همیشه دور می‌زند و به‌سختی پایین می‌آید. این زمانی بود که من در مورد «مواد حرارتی» اطلاعات کسب کردم. این ستون در حال افزایش هوا همه‌چیز را با خود سبک می‌کند و این گلایدر من را نیز شامل می‌شود. گلایدری که ساخته بودم به هوا رفت و از آنجا که من نام خود را بر روی آن ننوشته بودم، به هیچ وجه امکان بازگشت آن وجود نداشت. اکنون، پس از گذشت چندین سال، آن گلایدر به روش دیگری با من است.
نظرات