مردن بسیار بد است ولی هر موجودی در نهایت با آن روبرو خواهد شد و این قضیه برای همه اتفاق می‌افتد. اما یک مسئله وجود دارد: اگر خیلی طولانی به واقعیت مرگ خود بپردازیم، ممکن است فقط به حالت دائمی‌اضطراب وجودی سقوط کنیم.
محققان دانشگاه بار ایلان در اسرائیل و مرکز تحقیقات علوم اعصاب لیون کشف کردند که به محض اینکه از وجود خودمان و این که روزی خواهیم مرد آگاه شدیم، مغزمان راههایی برای محافظت از خود در برابر عذاب قریب‌الوقوع مرگ پیدا می‌کند.
به طور خلاصه، مغز برای قانع کردن ما که «مرگ اتفاقی است برای دیگران» کار خود را به بهترین نحو انجام می‌دهد.
یائر دور زیدرمن یکی از نویسندگان این مقاله، در گفتگو با The Guardian گفت:
مغز قبول نمی‌کند که مرگ با ما ارتباط دارد. ما این مکانیسم اولیه را داریم و به این معنی است که وقتی مغز اطلاعاتی را دریافت می‌کند که خود را به مرگ پیوند می‌دهد، چیزی به ما می‌گوید که قابل اعتماد نیست، بنابراین نباید آن را باور کنیم.
این روزها که بشر با تهدید تغییر آب‌و‌هوا و شرایط جنگی هسته‌ای روبرو است به نظر می‌رسد که بیشتر از هر زمان دیگر، وقت خود را صرف فکر نکردن در این مورد و فراموشی می‌کند و مغز ما را از بدتر شدن امور محافظت می‌نماید.
برای آزمایش این نظریه، محققان چگونگی واکنش مغز شرکت‌کنندگان به عکس‌های خود و عکس‌های غریبهها را بررسی کردند. پنجاه درصد از زمان این عکس‌ها با کلماتی مانند «تشییع جنازه» یا «دفن» همراه بود. اساساً محققان فهمیده‌اند که سیستم پیش‌بینی مغز هنگام اتصال کلمات مربوط به مرگ با تصویر خود خاموش می‌شود.
اوی گلدشتاین، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله، توضیح داد:
این نشان می‌دهد که ما خود را از تهدیدهای وجودی یا این ایده که می‌خواهیم بمیریم محافظت می‌کنیم.
همه ما خواهیم مرد. مغز منطقی ما این را می‌فهمد، اما هنوز راهی برای کمک به محافظت از ما در برابر این واقعیت سخت پیدا می‌کند.
نظرات